سرداربی لشگر

​? وعده!
دل گفت که آن «وعدۀ صد روزه »کجا رفت؟

دلدار بخندید که بر بادِ فَنا رفت!
گفتیم : درِ باغ ،نشان دادی و رفتی؟!

گفت :ای پسرِ خیره ! سوادت به کجا رفت!
گفتیم : چه شد وعدۀ چرخیدنِ هر چرخ؟!

گفتا که همه، بادِ هوا بود و هوا رفت!
گفتیم  : چه شد مادرِ آبِستنِ «برجام»؟

گفتا : ز بدِ حادثه طفلک ،سرِ  زا ،رفت!
گفتیم :چه شد حاصل لبخندِ کذایی؟!

گفتا: همه دُنبال نُخُودهای سیا رفت!
گفتیم:  کلیدِ تو مگر گُم شده جانا؟!

گفتا که بگردید ؛ همین دور و بَرا رفت!
گفتیم : چه کردی تو در این دورۀ غَمبار؟

گفتا که «در آن دوره »! به مردم چه جفا رفت!
گفتیم : ز «تحریم »چرا هیچ نگویی؟!

گفت :از تو چه پنهان که زدیمَش ،به کُما رفت!
گفتیم که دلواپسِ آینده خویشیم!

گفتا : به جهنم. سَرَم از دست شما،رفت!
گفتم: «ز که نالیم که از ماست که بر ماست»

هر تیر ،هوا رفت ،به یُمنِ پَرِ ما رفت!